من قبلا یک وبلاگ خلوت داشتم که میرفتم حرفامو توش مینوشتم که سبک بشم. هیچ وقتم دنبال کلی خواننده نبودم. اون وبلاگ فقط یه دفتر خاطرات برام بود.
ولی متاسفانه وبلاگم از بین رفت. حتی آرشیوش رو هم ندارم.
اومدم اینجا وبلاگ زدم که در ادامه ی همون وبلاگ قبلی هروقت اتفاق جدیدی افتاد توش بنویسم.
اما یک سری خواننده هی اومدن اینجا و اصرار دارن وبلاگ منو غیرواقعی و سفارشی و کپی و اینجور چیزا بدونن!
از طرفی یک سریا هم راجع به گذشته سوال میکنن... ازین بابت اگر حوصله کنم گاهی خاطره ای از گذشته مینویسم... هرچند که خیلی از خاطراتش تلخ هست برام و مرور کردنش حالم رو بد میکنه. ولی بعضی چیزا رو خواهم نوشت...
چرا تجسس می کنی؟ شما که قصد طلاق ندارید، با کنجکاوی فقط خودتون بهم می ریزید. اگر دنبال آتو بودی زندگیتو بهم بریزی یه حرفی
قبلا تجسس میکردم. الان زیاد نه
گاهی که خیلی شاخکام تکون بخوره کاراگاه بازی درمیارم. ولی سراغ گوشیش نمیرم