گاهی اگر یه نفر از همسرش ناراضیه و برای رفع نیازهای تامین نشده ش سراغ روابط فرازناشویی میره، لزوما به این معنی نیست که همسرش کم گذاشته... بلکه ممکنه خود اون آدم توقعاتش زیاد از حد بوده... یا شاید موقع ازدواج همسرش رو مطابق خواسته های درونیش انتخاب نکرده...من بسیاری پسرها و دخترها رو دیدم که قبل ازدواج هیچ درک درستی از نیازهای خودشون نداشتن وقتی وارد زندگی شدن و فهمیدن چی به چیه، تازه متوجه شدن که دلشون چه مدل ادمی میخواسته!
توی بعضی زندگیا یه سری مشکلات چاشنی این توقعات و یا انتخاب اشتباه میشه و زندگی به سمت طلاق میره. اما گاهی در حدی حاد نیست که حرف طلاق زده بشه، ولی زندگی رضایت بخش هم نیست....
بعضی زوج ها به مرور روابطشون سرد میشه و در یک وضعیت مرزی ثابت میمونه، نه نشاط کافی دارن نه طلاق عاطفی... یه چیز بینابین. ولی بعضی زوج ها با اینکه زندگیشون براشون رضایت بخش نیست اما همه تلاششون رو میکنن حال زندگیشون بهتر بشه، مشاوره میرن، با سورپرایز کردن به هم امید میدن، به خانواده های هم دیگه خدمت و احترام میکنن... خب طبیعتا گاهی هم دعوا میکنن... ولی به این معنی نیست که زندگیشون از دست رفته...
خیلی کم هستند زن و شوهرهایی که کاملا با هم مچ هستند و تا اخر عاشق و معشوق میمونند...
به نظرم اگر کسی قصد نداره طلاق بگیره باید همه تلاشش رو بکنه حداقل نقش یک همسر خوب رو بازی کنه! حتی اگه لازمه به دروغ به همسرش ابراز علاقه کنه... در عین حال به روش درست و بدون تنش هم انتظاراتش رو کم کم به همسرش گوشزد کنه تا اگه تونست براش انجام بده... بی تفاوتی در زندگی زناشویی سم مهلک است