یک سوال دارم... مخصوصا از کسانی که فکر میکنند تنها اقدام عاقلانه پس از خیانت همسر، طلاق هست و لاغیر!
اگر پدر شما بره زن دوم بگیره، ارتباطتون رو با پدرتون قطع میکنید؟!
کلا عکس العملتون در برابر پدرتون چی خواهد بود؟
پ.ن: خودم میفهمم رابطه پدر و فرزندی با رابطه زن و شوهری فرق داره! دنبال جواب خاصی هستم...
من این ماجرا رو درک کردم اگه دیگران فقط تصورشون رو فرض میگیرن
من نه میتونم بگم بابام رو دوست دارم و نه میتونم بگم دوستش ندارم
ولی تیغ بدی به قلب من و خواهر و برادرم کشیده شد...
جراحتی که با پول هم نتونست و نمیشه که ترمیم بشه
بچه ها روح و روانشون کنار پدر و مادر شکل میگیره ..ازدواج دوم پدر چنان نفرتی تو دل بچه ها میکاره که.....
درک میکنم زن و مردی نتونن با هم ادامه بدن ولی تکلیف بچه ها یی که با میل خودشون به دنیا نیومدن چی میشه؟
شاهد از هم پاشیدن روح و روان و اعتبار اجتماعی و همه چیز باشن ووخفه شن ..چون پدرشون خواسته یه زندگی دیگه داشته باشه به قیمت کشتن چند تا زندگی دیگه ...
تا حالا به این فکر کردین دختری که پدرش ازدواج دوم داشته چقدر براش انتخاب همسر سخته ؟کدوم معیار کدوم تفاوت ها ....کدوم اعتماد ...
حرف برا گفتن زیاده ولی از حوصله من خارجه ...
من خیلی کوچیک بودم که پدرم رو از دست دادم اما بهش که فکر میکنم قطعا ارتباطم رو قطع نمیکردم حتی ب روش هم نمیاوردم ولی دلم میشکست از کارش
قطعا رابطه ام را کم میکنم. در حد احوالپرسی ماهی، چند ماهی یک بار
قطع کردن رابطه ی خونی یا طلاق آخرین گزینه س
امابه نظرم تا وقتی تویه رابطه ای باید متعهد باشی اگر به هر دلیلی نتونستی ! دیگه اون آدم سابق نیستی ،حالا میخواد این آدم پدر باشه یا شوهر باشه ،میخواد رابطه قطع بشه یا به هر علت نشه .
وقتی یه پایه دلت رو خالی کرد شکاف عمیقی انداخته قطع و وصلش ظاهرسازیه دلت نصفه س
من دوران نوجوانی فهمیدم بابام ارتباط داره با یه خانومی و به جرات میگم متنفررر شدم ازش.و مدت سه سال حتی سلام بهش نمیکردم و اون زمان بدترین و زشت ترین دوران زندگی منه.دفترخاطرات اون دورانم رو که میخونم میبینم زیر تمام برگه هاش از خدا ارزوی مرگ کردم .و خدا رو شکر تموم شد و نمیدونم چطور شد بابام سرش به سنگ خورد یا هر چی دیگه اون روزا تکرار نشد.الان عاشق بابامم چون جبران کرد برامون .ولی بخاطر اون روزا و اون حال بد من و مامانم هیچ وقت حلالش نمیکنم
سلام
نه من هرگز با پدرم قطع رابطه نمیکنم در هیچ حالتی
اگر من بفهمم و ایشون ندونن من میدونم که هرگز به رو نمیارم
اگر مادرم بدونن و تحت فشار روحی باشن بازم اگر پدرم ندونن من میدونم به روشون نمیارم و دخالتی نمیکنم. خودشون یه زن و شوهر هستن و مساله ی خودشونه ولی با مادرم صحبت میکنم برای آروم شدنشون
اگر مادرم تحت فشار روحی باشن و قضیه هم رو شده باشه و پدرم بدونن من میدونم، باهاشون صحبت میکنم در مورد ناراحتی های مادرم
من قطعا در رابطه پدر و مادرم دخالت نمیکنم چون من در جریان روابط خصوصیشون نبودم.. در نتیجه رابطه ام با پدرم مثل قبل میمونه... حتی اگر هر دونفر همدیگر رو محکوم کنن میگم منو دخالت ندید..
ولی از طرف خودم که یه زن طلاق گرفته با یه بچه کوچک هستم میگم بهترین تصمیم عمرم جداشدن بود... مم جدا شدم مهریه رو هپ بخشیدم حتی بخاطر اینکه بچه م کوچیک بود و معتقد بودم بچه کوچیک مادر میخواد .... بزرگش کردم با زحمت خودم بدون حتی ریالی کمکی از طرف پدرش یا خانواده ام. ولی مستقل شدم..تلاش کردم الان حال خودم خوبه مهم اینه تونستم خودمو از اون منجلاب زندگی نجات بدم نمیتونستم هرلحظه فکر کنم شوهرم میره بیرون اللن با کی هستش!!این احترام به خودمه من اگر برای خودم احترام بذارم میتونم از بچمم انتظار احترام داشته باشم.. بچمم مختاره منو انتخاب کنه یا پدرش رو چون اون دوران طلایی ارتباط با مادر رو پشت سر گذاشت اگرم روزی بره ناراحت نمیشم چون وظیفمو انجام دادم البته که ببشتر از وظیفمم انجام دادم حتی... ولی مهم اینه هم وظیفه مادریمو انجام دادم هم وظیفه مو در قبال خودم و جوانیم و زندگیم ... من اگر میموندم شاید بچم در کنار پدر بزرگ میشد اما به خودم بدهکار بودم برای تمام جوانی از دست رفته م.
قطعا باهاش قطع ارتباط میکنم.البته من از کسایی نیستم که معتقدن درهر صورتی باید از همسرت طلاق بگیری چون شرایط زندگی ادما باهم فرق میکنه.البته من در مورد خودم میتونم بگم که خدای نکرده در این صورت با همسرم هرگز زندگی نخواهم کرد
من دیدم و فهمیدم و ارتباطمو با بابام قطع نکردم. حتی احترامی که بهش میزاشتم رو کم نکردم اما تو دلم شکست. قلبم مچاله شد. همش دلم پیش مامانمه. از بابام عصبانیم. به روم نمیارم. دوسش دارم هنوز چون پدر خیلی خوبیه ولی دلم خیلی خیلی واسه مامانم میسوزه که تو این زندگی عمر و جوونیش تلف شد. من به عنوان دختری که پدرش بارها این کارو کرده و مادرش مونده بهت میگم به خاطر بچت نمون. بچت خیلی گناه داره. بچت دلش مچاله میشه وقتی بعدها میبینه باباش عشق و حال کرده و تو داغون شدی.
بچه ها فقط یکی از دلایل من برای موندن هستند.
درسته موندم اما نگذاشتم مچاله بمونم. به مرور خودم رو ترمیم کردم الحمدلله
یه وقتا موندن تو یه رابطه سمی به نفع بچه ها هم نیست .شما مدام در حال کم محلی به شوهر و فحش دادن به اقدس هستید .حتی اگه توی دلتون بگید اون خشم اون حسای منفی به بچه ها هم‌منتقل میشه .طلاق همیشه ضعف زن نیست بلکه آگاهی زنه در راستای ایجاد یه زندگی بهتر.اون دیگه به خودش بستگی داره بعد طلاق چطوری زندگی کنه .زنی که با این تفکر تو جامعه مردسالار ما طلاق بگیره قابل ستایشه .شما وبلاگت هیچ آموزش مثبتی برای خوانندگان زن نداره .نوشته هات پر از خشم و حسرته .کجا نوشتی این رابطه شخصیت بزرگتری ازت ساخت باعث شد کشف استعداد کنی باعث شد بفهمی که خوشبختی یه زن تنها در مردش خلاصه نمیشه .کجا نوشتی صاحب یه تفکر مستقل شدی و الان خوشحالی که اگه تو این رابطه موندی چیزای بزرگتری به دست آوردی ؟!
موندن شما و اینک از سر ضعف و استیصال بود نه قدرت !که اگه بود این حس اینجا هم منتقل میشد
حالا اگر هم از رشدهایی که تو این چند سال داشتم مینوشتم میومدید میگفتید داری تبلیغ تعدد رو میکنی
من هر چی در لحظه به ذهنم برسه و نیاز به سبک کردن خودم داشته باشم میام اینجا مینویسم. نه دنبال اموزش خواننده ها هستم نه دنبال جذب مخاطب!
من قطع میکنم ارتباطمو. مخصوصا که بدونم مادرم مقصر نیست
یک همسایه مادرشوهرم همینطور شدن. ۱۳ ساله زن و بچه ها با پدرشون قطع ارتباط کردن
پارسال به غلط کردن افتاد با چند نفر ریش سفید رفت در خونشون،خانمش نذاشت برن تو. گفته بود مردی برامون
یک زن بیسواد بالای ۵۰ سال سن!!! این نمونه زن با عزت نفس و قوی هست
نه زن آویزان بی دست و پا و محتاج یک نگاه مرد بی وفا و هرزه
اینکه ندیده تشخیص دادی من بی دست و پا هستم جالبه!
من به دلایلی هیچ وقت اینجا از شرایط اجتماعی خودم نگفتم ...
همون طور که خود تم گفتی رابطه پدر فرزندی یه رابطه خونیه ، ولی من در اون شرایط حتی رابطه مو با پدرم هم قطع میکنم ..ولی رابطه زن شوهری فرق میکنه همون طور که د ر قرآن هم اومده که زن و شوهر باید مایه تسکین و آرامش همدیگه باشن ولی امثال شوهر شما یه سوهان روح لحظه به لحظه اند ، یه خوره دایم که به جون آدم میفته ، یه غده سرطانی اند که به جسم و روح لطمه میزنن ، پس باید این غده سرطانی رو کند وانداخت دور و تمام ......
من نمی گم تنها اقدام عاقلانه اینه که طلاق بگیری
بستگی داره که نگاهت به زندگی چطور باشه - اگر به همسر فقط به چشم عابر بانک و محیا کننده ی امکانات و پدر فرزندانت نگاه کنی خوب میشه بمونی و با هوو ادامه بدی و به شرط اینکه همسرت عادل باشه ، مشکل حادی هم برات پیش نمیاد و کار عاقلانه ای هم هست!!!!!
اما اگر ارتباط عاطفی قوی ای با همسرت داشته باشی و رفیق باشه برات عشقت باشه نمی تونی تحمل کنی و میشکنی(گاهی آدم از صمیمیت دوست صمیمی همجنسش با دیگران میرنجه) -پرپر میشی و این اذیته و حس بده باعث میشه مادر خوبی هم نباشی و برای بچه هات هم شرایط خوب نباشه هرچند عابربانکه و مدیریته باشه
پس بهتره به این تلخیه بی پایان پایان بدی
حتی خدا هم دست انسان رو باز گذاشته و زن خودش باید حتما پاسخش به زندگی با یه شخص مثبت باشه - و کسیکه از لحظه ی اول به یک مرد با این شرط که فقط یک زن داشته باشه ازدواج کرده و وقتی حالا پای زن دیگه ای وسط اومده دیگه شرایط مثل قبل نیست و اون زن حق داره دوباره انتخاب کنه و خدا هم گفته خودت باید راضی باشی با کسی زندگی کنی
حالا اگر مرد از اول آشنایی گفته باشه که ممکنه چند تا زن بگیره بحثش جداست چون زن از اول شرایط رو قبول کرده
پدر کاملا بحثش جداست - اگر مسلمون باشی تعهدی که نسبت به پدرت داری اجازه نمیده که قطع ارتباط کنی و حرمتش رو بشکنی و رابطه اش با مادرت فقط به خودشون مربوطه
نگید تعهد در اسلام نسبت به همسر هست که شرایط عقدنامه تعهدات رو مشخص می کنه
- تعهد داشتن نسبت به آدم بی تعهد (همسر شلوار دوتا شده) اشتباهه از نظر من
انقدر هم همسرتونو بالا نبرید که همه چیزش خوبه - به شخصه رابطه با یه آدم با هر شرایط بد دیگه ای رو به رابطه با آدم خائن ترجیح میدم
بله
قطع می کنم
فقط دورادور احوالشو می گیرم
احتمالا مدتی باهاش قطع ارتباط میکنم(در صورتی که بدونه میدونم)
ولی نمیتونم برای همیشه نبینمش
ارتباط برقرار میشه ولی دلخوری هست
خیلی عمیق بهش فکر نکردم در لحظه این به ذهنم رسید